Helaas moet ik deze blog beginnen met een bekentenis, ik heb namelijk geen inspiratie meer. Na 10 jaar schrijven van artikelen voor o.a. CM, diverse vakbladen, de Telegraaf en het FD over actualiteiten in de gezondheidszorg ben ik leeg. Kortom, op dinsdagavond zittend achter mijn Macbook constateer ik dat ik mijn allereerste “writer’s block” heb. Wat nu? Misschien dat een terugblik op mijn bloghistorie helpt om nieuwe inspiratie op te doen.
Parkeren en focus
Ik begin met “Het ziekenhuis: waar parkeert u uw auto?”, een artikel uit 2009 over een ziekenhuis waar patiënten geen parkeerplaats konden vinden omdat de parkeergarage voornamelijk door het eigen personeel werd gebruikt. En in het artikel “Wie is toch die kale vent” schreef ik over het ontbreken van interne klantgerichtheid en collegialiteit binnen staf- en ondersteunende afdelingen.
In 2011 schreef ik wat er zou gebeuren als je de horeca adviezen van Herman den Blijker zou toepassen in het ziekenhuis. Dan zou hospitality een grotere rol spelen en zouden vastgeroeste zorgbestuurders oude patronen afschudden en meer focussen op kwaliteit en klantgerichtheid. Mijn boodschap was: “Durf te kiezen” en “ Overtref verwachtingen”. De eerste heeft te maken met focus op het zorgportfolio, doe alleen datgene waar je goed in bent, en het tweede statement betreft de mindset waarbij iedereen in een zorgorganisatie streeft naar een optimale klantbeleving.
Beloningen en keuzevrijheid
Ook schreef ik diverse malen over de beloning van bestuurders en artsen. Met titels als: “Bestuurders in de zorg zakkenvullers” en “Waarom artsen evenveel mogen verdienen als voetballers” lokte ik flink wat reacties uit. Soms onterecht omdat de eerste titel iets anders impliceerde dan de boodschap van het artikel. De strekking was dat ik vind dat ziekenhuizen zelf de keuzevrijheid moeten hebben om een bovengemiddeld goede manager of medisch specialist een hoger salaris te betalen. In 2012 schreef ik “Het komt vast (wel) goed in de zorg”. Een artikel waarin ik voorspel dat vastgoed in de toekomst het grote probleem zal gaan worden door afname van zorg en leegstand en waarin de boodschap is dat zorgbestuurders geen “vastgoedboer” moeten willen zijn.
Utopia bestaat
Er is in 10 jaar tijd veel veranderd en gelukkig ook veel verbeterd. In mijn artikel “Welkom in Utopia” (2011) durfde ik een aantal voorspellingen te doen. En verhip, een aantal van die voorspellingen komen ook daadwerkelijk uit. Zo verschuift er meer zorg naar de eerstelijn en vindt er meer concentratie plaats van basiszorg bij algemene ziekenhuizen en complexe zorg bij academische centra. Patiënten maken bewuster keuzes óf ze zorg willen afnemen, waar en tegen welke prijs. En diverse fusies zorgen voor schaalvergroting en vermindering van overheadkosten.
Het optimum is nog lang niet bereikt, zo zal de vastgoedproblematiek nog wel wat jaren na-ijlen en staan de verzekeraars wat betreft keuzevrijheid nog altijd tussen het ziekenhuis en patiënten in. Wel is merkbaar dat de rook aan het optrekken is na alle wijzigingen in de financieringsystematiek. Er breekt een mooie tijd aan waarin ziekenhuizen weer volledig zullen gaan focussen op de klant.
Hoe het gaat met mijn “writer’s block? Eerst maar eens op vakantie, inspiratie opdoen.