Tag archieven: Fraude in de zorg

Als fraudeur in de zorg je beroep is

Op de website van Zorgvisie staat een mooie definitie van fraude in de zorg zoals deze door het ministerie van VWS is geformuleerd: ‘ Opzettelijk gepleegde onrechtmatige feiten, die ten laste komen van voor de zorg bestemde middelen’. Met andere woorden: bij fraude zijn bewust wettelijke regels overtreden, anderen zijn misleid en de dader heeft er financieel voordeel bij.

Als het gaat om de landelijke focus op fraude in de zorg, dan gaat het vooral over zorginstellingen die te veel declareren bij verzekeraars of consumenten die uitkeringsregelingen misbruiken. Waar minder aandacht aan wordt geschonken, is de fraude door personen die geld of goederen onttrekken uit de zorginstelling waar ze werkzaam zijn. Oftewel: medewerkers die stelen.

Kerstpakkettensyndroom

Ik heb meerdere fraudeonderzoeken begeleid. Zo hebben we ooit een leidinggevende van afdeling inkoop betrapt die extra goederen bestelde en deze vervolgens via een privé-verkoopkanaal doorverkocht. Ook komen we regelmatig nog het kerstpakkettensyndroom tegen. Inkopers die rond kerst van leveranciers een (buitensporig) mooi extraatje toegestopt krijgen.

Het is lastig te bepalen wat nou fraude is, want wat de een misdadig vindt, kan de ander als normaal beschouwen. Als ik aan een groep mensen vraag wie er ooit van het werk een pen, gummetje of kladblok mee naar huis heeft genomen, of wie er weleens wat langer op internet zit om bijvoorbeeld een vakantie uit te zoeken, krijg ik meestal een bevestigend antwoord. Men vindt dat sommige dingen vanuit het gewoonteprincipe moeten kunnen en ‘ het gaat toch al jaren zo!’.

Bij ons valt het wel mee

Bij een P&O-afdeling van een ziekenhuis hebben we eens een onderzoek gedaan naar de juistheid van de urenregistratie door medewerkers. We stuiten op een medewerkster die veel afwezig was en waarvan het vermoeden bestond dat zij minder uren werkte dan contractueel was afgesproken. Zij verklaarde zelf dat ze bij afwezigheid vakantie-uren opnam of thuis aan het werk was. Nadat er tijdelijk een aanwezigheidskalender was bijgehouden en deze naast de urenadministratie kon worden gelegd én na een simpele check op haar inlogstatistieken wisten we hoe het echt zat.

Dit zijn op zich niet hele spannende voorbeelden en de impact lijkt wellicht niet groot. Maar de Association of Certified Fraud Examiners schat dat bedrijven jaarlijks 5 procent van hun omzet kunnen afboeken door fraude of diefstal. Toch hoor ik vaak dat ‘het bij ons wel mee zal vallen’.  Niet dus. En let op, ontkenning in combinatie met laksheid leidt tot ruimte voor fraudeurs om toe te slaan.

Spoedbetaling

Van één van ‘mijn fraudeurs’ weet ik dat deze professioneel fraudeur is. Hij werkt al tientallen jaren als Hoofd Economische Dienst / Controller voor instellingen in de ouderen- en/of gehandicaptenzorg. Vanuit deze positie fraudeert hij door valse facturen in te dienen van de grote verzekeraars met als omschrijving terugbetaling budget of iets dergelijks. Gele sticker erop met ‘gewijzigd banknummer’ en een handtekening met een opdracht tot spoedbetaling zorgen ervoor dat er jaarlijks tonnen aan zorggelden naar een bankrekening van hemzelf kunnen worden gesluisd.

Hij is al meerdere keren opgepakt, maar rechtszaken hebben tot nu toe nog niet tot zware straffen geleid. Wel moet hij iedere keer het gestolen geld terugbetalen, maar telkens blijkt dat de man geen cent heeft. Het geld sluist hij waarschijnlijk op tijd weg. Als hij gepakt wordt en ontslagen is, zoekt  hij een nieuwe baan en begint gewoon weer opnieuw.

Bim Bam Bom, klokkenluider

Ik hoop de lezers van deze blog bewust te maken van het feit dat er in ieder bedrijf fraudeurs rondlopen en dat een gezonde portie achterdocht goed is. Want een uitgebreide AO/IC en periodieke audits brengen lang niet altijd fraude aan het licht. De laatste schakel binnen aanwezige controlesystemen is nog altijd de integriteit van de sleutelfunctionarissen. En of het nu ging om de stelende inkoper, de P&O-dame die sjoemelde met haar uren of de HEAD die geld stal; allen liepen ze tegen de lamp doordat collega’s alert waren op hun (afwijkende) gedrag.

Fraude of niet?

Bij zorginstellingen tijdelijke en projectmatige inzet van finance & control professionals. Vakinhoudelijke expertise en pragmatische oplossingen. Dat is wat DEFINANCIALS in de Zorg voor u doet.

Mijn blog van juni 2013: Ziekenhuizen declareren regelmatig te veel; per patiënt soms wel duizenden euro’s. Er liggen bij de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) ruim tweehonderd meldingen over ziekenhuisrekeningen, waarvan de NZa het sterke vermoeden heeft dat ‘er iets mis is’.

Na dit bericht stortte de gehele vaderlandse media zich op de ontwikkelingen in de zorg. Fraude met declaraties van ooglidcorrecties en spataders, artsen die uit de school klapten dat ze tijdens de opleiding al les kregen in creatief declareren, adviesbureaus die zorginstellingen helpen bij het ‘upcoden’ van declaraties en een onderzoeksrapport hierover dat door de minister buiten de kamer is gehouden. Hoe dan ook is er een landelijke discussie gaande over de kosten van zorg en de rechtmatigheid van wat er aan zorg gedeclareerd wordt door zorgverleners.


Integere zorgsector

Ik ben ervan overtuigd dat de zorgsector in de basis een zeer integere sector is maar dat de toenemende complexiteit ertoe bijdraagt dat er steeds meer fouten worden gemaakt. Een ander aspect is dat leveranciers en beheerders van Ziekenhuis Informatie Systemen nauwelijks nog in staat zijn beleidsregels tijdig en juist in te richten en te beheren. Maar ook verzekeraars hebben hun systemen niet altijd op orde. Zo zijn geautomatiseerde controles door verzekeraars niet altijd juist ingericht waardoor facturen van ziekenhuizen onnodig worden afgewezen.

Betere benutting van beleidsregels
Wel zie ik bij ziekenhuizen dat artsen en medisch administrateurs steeds beter in staat zijn beleidsregels te interpreteren, geleverde zorg beter te registreren en zo hun declaraties te optimaliseren. En inderdaad, daarbij worden soms commerciële bureaus ingeschakeld die veel expertise hebben met betrekking tot registratieregels. Maar wat is daar mis mee? En dat artsen tijdens hun opleiding ook leren om goed te registreren lijkt mij prima, want ik zie nog teveel jonge artsen die veel en hard werken, zonder dat ze alles vergoed krijgen.

Macrobudget
Volledigheid van registratie is belangrijk omdat alle geleverde zorg betaald moet worden. Maar ook maatschappelijk gezien geeft het inzicht in de totale financiële omvang van de zorg. Ik denk zelfs dat landelijk gezien nog steeds niet alle zorg volledig geregistreerd en gedeclareerd wordt. Het zou zo maar kunnen dat het daadwerkelijke macro budget nog hoger ligt dan nu bekend is. Neemt niet weg dat de zorg goedkoper kan, maar dat is een andere discussie waar ik graag een volgend artikel aan wijd.